Twee dagen eerder is bij de twee verdachten, die vandaag voor de rechtbank in Almelo verschenen, ingebroken. Ze hebben geen vertrouwen in de politie en besluiten daarom het recht in eigen handen te nemen. Ze concluderen dat de klusjesman de spullen weggenomen moet hebben. Als hij nietsvermoedend arriveert, besluiten de verdachten hem te gijzelen. “Ze speelden vervolgens voor eigen politie, justitie én rechtbank door hun slachtoffer op basis van eigen ‘onderzoek’ als verdachte aan te merken, te verhoren en te bestraffen”, aldus het OM.
Enige betrokkenheid van het slachtoffer bij de inbraak is nooit vastgesteld, het bewijs daarvoor ontbreekt.
Ergens in het proces, na uren te zijn vastgehouden, besluit het slachtoffer met de verdachten mee te werken en te vertellen wat ze willen horen. In de hoop het er levend vanaf te brengen, geeft hij toe dat hij degene was die de inbraak heeft gepleegd en dat de spullen bij hem thuis zouden liggen. De verdachten gaan op zaterdag aan het einde van de ochtend naar de woning van het slachtoffer. De klusjesman moet mee. Ter plekke blijkt een huisgenoot thuis te zijn. Die omschrijft later in een verklaring over het moment dat hij het slachtoffer huilend en toegetakeld treft: ‘Het was zo erg, ik heb zoiets nog nooit gezien. Zelfs in een film niet.’
Ze weten de man en de vrouw weg te jagen en zodoende eindigt de gijzeling. In het ziekenhuis constateert de arts dikke blauwe ogen, bloeduitstortingen en huidverwondingen aan beide polsen, bloeduitstortingen op de beide knieën en een aangezichtsfractuur van het rechter jukbeen en de oogkas.
Volgens het OM is bewezen dat het slachtoffer met tie-wraps is vastgebonden, bedreigd met een honkbalknuppel, taser en vuurwapen en fors is mishandeld. “Er is letterlijk, tot bloedens toe, een verklaring uit hem geslagen”, stelt de officier van justitie vandaag tijdens het requisitoir.
Het slachtoffer, zijn broek en schoenen zitten onder het stof en zand, verklaart dat hij meerdere keren in de kruipruimte van de woning is opgesloten en vastgehouden. In die kruipruimte worden tie-wraps en tape aangetroffen, de aarde is omgewoeld en het ruikt er opmerkelijk. Dat laatste wijst erop dat hij, zoals hij zelf ook stelt, zijn ontlasting ter plekke moest doen.
De verdachten maken video-opnames van de ‘verhoren’ die zij hielden. Daaruit blijkt dat het er hardhandig aan toe ging. Het OM: “Er is te zien en te horen dat hun slachtoffer wordt gedwongen op zijn knieën te blijven zitten, terwijl hij continu vragen van hen krijgt. Er wordt heel veel gescholden, vernederd, beledigd en gedreigd met geweld.”
Het OM rekent het de verdachten zwaar aan dat ze slechts zeer bepekt verantwoordelijkheid lijken te nemen voor de gepleegde strafbare feiten. “De doodsangst, wanhoop en pijn die het slachtoffer heeft moeten doorstaan zijn zó hevig dat deze zaak niet onder doet voor die van een woningoverval. Alle omstandigheden meegewogen maken dat enkel kan worden volstaan met een forse gevangenisstraf.”